Bashkësia pyjore e shpardhit dhe qarrit (Quercetum frainetto-cerris scardicum Kras.) është e përhapur në lartësi mbidetare prej 600 deri 700 m në ekspozicionin jugor. Kjo bashkësi është e zhvilluar në substratin silikat, në tokat ngjyrë gështenje në flish në pjerrësi të terrenit mjaft të vogël (25 shkall). Kushtet e tilla kanë mundësuar paraqitjen jo vetëm të numrit të madh të fitocenozave të renditura në formë mozaike varësisht prej kushteve mezo dhe mikroklimatike, por edhe një begatshmëri të madhe floristike.

Nëpër gropëza, lugina dhe rrjedha të përroskave në substratin silikat, në ekspozicionin verior dhe perëndimor është e përhapur bashkësia e bungut dhe shkozës (Querco-Carpinetum moesiacum) në lartësi mbidetare prej rreth 800 m., në pjerrësi prej 30 shkallësh. Në aspektin floristik kjo bashkësi është e pasur me lloje, mirëpo për shkak të prerjes së pakontrolluar janë në degradim e sipër, kështu që sot më tepër janë të pranishëm drunjtë e ultë dhe shkurret.

Në sipërfaqe relativisht të mëdha të zonës së Gërmisë janë pyjet e përfaqësuara me bungun (Quercus petraea) të cilat zhvillohen në bazën silikate dhe në toka të cekëta skeletore në lartësi mbidetare prej 820 deri 870 m. Kryesisht përfshijnë ekspozicionin jugperëndimor, perëndimor dhe lindor në pjerrësi të terrenit prej 15 deri 25 shkallë, por edhe më tepër siç është rasti në kodrën e Butovcit.

Bashkësia pyjore e ahut (Fagetum moesiacum montanum) është e zhvilluar në substratin silikat në lartësi mbidetare prej 800 deri 950 m, në ekspozicionin verior, veriperëndimor dhe perëndimor në pjerrësi të terrenit prej 15 deri 35 shkallë. Në zonën e Gërmsë përveç dëllinjës së zezë e cila është lloj spontan i përhapur të gjitha llojet tjera të halorëve janë të kultivuara. Para shumë vjetësh në disa lokalitete të masivit të Gërmisë është bërë pyllëzimi në 86,33 hektar, me kultura halore si pisha e zezë (Pinus nigra), pisha e bardhë (Pinus silvestris). Në kodrën e Butosit, në vitin 1936 në një sipërfaqe prej rreth 10 ha është mbjellë pisha e zezë. Në afërsi të pishinës në ekspozicionin jugperëndimor gjenden rreth 20 hektar të pyllëzuar me pishë të zezë dhe rreth 1 hektar me akacie. Ky pyllëzim është bërë me 1961. Po në atë periudhë, përgjatë rrugës së asfaltuar në zonën rekreative në formë të aleve janë kultivuar pisha e zezë dhe pisha e bardhë. Me 1962 haloret janë kultivuar rreth përroit të Kolovicës dhe afër fshatit Matiçan. Me përjashtim të kulturës së pishës së zezë në Kodrën e Butosit të cilat gjatë bombardimeve të NATO-s kanë pësuar dëmtime të mëdha, në pjesët tjera kulturat halore janë në gjendje relativisht të mirë.